Au début de 2012, indépendamment du conflit israélo-arabe et la question arabo-palestinienne, le schisme géopolitique et religieux au Moyen-Orient est en ébullition, ce qui exacerbe la violence intra-musulmane…  

par Yoram Ettinger

La bataille à l’intérieur de l’Islam se déroule sur le plan religieux, tribal, idéologique et géographique.

Le bilan des morts syriens dépasse les 7000, rapellant le père de l’ Assad actuel en 1982 qui massacra environ 20 000 rebelles sunnites. La confrontation turco-kurde est passé à la vitesse supérieure, dépassant les 40 000 victimes depuis 1984.

Durant la première semaine de Janvier, une série d’attentats sectaires ont dévasté Bagdad et Nassiriya en Irak, tuant plus de 140 personnes. Encore plus ont été tuées dans le bastion sunnite de Mossoul.

Les voitures piégées, attentats suicides et les engins explosifs improvisés sont devenus une routine quotidienne en Irak, dont le Premier ministre Nouri al-Maliki est un arabe chiite, le président Jalal Talabani est un Kurde sunnite et vice-président Tariq al-Hashemi est un Arabe sunnite.

L’Irak est devenu une plate-forme explosive pour sa majorité chiite vindicative (60%), qui a été dominée et opprimée par la minorité arabe sunnite (20%) depuis le XVIIe siècle. Le conflit historique entre les Arabes de l’Irak et sa minorité kurde, 15% – qui souhaite l’indépendance dans le nord du pays-, s’ affrontant avec les militaire turcs complique davantage les choses.

La confrontation sunnite-chiite, qui a traumatisé le Moyen-Orient depuis le VIIe siècle, est réapparu en Irak au lendemain de l’évacuation militaire des Etats-Unis, et est alimentée par la politique d’expansion de l’Iran.

Le retrait américain d’Irak, son départ prévu de l’Afghanistan et l’abandon par les États-Unis de Moubarak de l’Egypte – simultanément avec des victoires des islamistes en Egypte, la Libye et la Tunisie – ont enhardi l’Iran, cette escalade ont accentué l’anxiété des très vulnérables régimes musulmans pro-américains dans le golfe Persique et au Moyen-Orient.

L’hiver sismique arabe a déclenché un séisme politique en déstabilisant violemment trois grandes puissances traditionnelles, idéologiques et militaires du monde arabe – Le Caire, Damas et Bagdad.

Le fait que Moubarak, Kadhafi et Ben Ali – qui étaient perçus comme des dictateurs invincibles – ont été rapidement évincés, témoigne de la violente instabilité intra-musulmane qui continuera d’engendrer, des troubles civils, le terrorisme et des guerres au cours des mois et années à venir.

La guerre civile fait rage au Yémen, où Ahmed Saleh, le fils aîné du déposé Ali Abdallah Saleh, commandant de la Garde républicaine, participe à des conflits locaux tribaux et religieux, attisé par l’intervention militaire saoudienne.

La Maison des Saoud elle-même est fortement impliquée – comme l’est l’Iran – en luttes sectaires au Bahreïn, opposant les chiites contre les sunnites (minorité dirigeante de la famille Khalifa). Bien que l’île de Bahreïn soit petite, le résultat de ses troubles civils pourrait déterminer le sort du Koweït et d’autres Etats du Golfe, dont l’Arabie saoudite.

La tectonique des turbulences intra-musulmanes est encore agitée par les frontières artificielles de tous les pays arabes, qui ont été établies par les Ottomans puis les Français et les Britanniques.

Le journaliste turc, Burak Bekdil, parlait des perspectives de  bouleversements intra-musulmans en août 2011 dans un article paru dans le quotidien turc Hurriyet, il écrivait : "Des masses de morts viendront bientôt encore s'ajouter au génocide au Soudan, aux massacres dans l’Ouest pakistanais, dans le Pakistan oriental (Bangladesh) totalisant 1,25 millions depuis 1971. Au 200.000 morts en Algérie dans la guerre entre les islamistes et le gouvernement en 1991-2006 … Au million de morts pour l’ensemble des musulmans dans la guerre Iran-Irak. Au 300 000 musulmans des minorités chiites et kurdes tués par Saddam Hussein; 80.000 Iraniens tués lors de la Révolution islamique en Iran, 25.000 tués en 1970-1971 en Jordanie pendant  Septembre..."

L’estimation de l’Organisation mondiale de la santé du carnage perpétré par l’organisation d’Oussama ben Laden, al-Qaeda se monte à 150.000 morts… En 2007, Gunnar Heinsohn de l’Université de Brême et Daniel Pipes, directeur du Forum du Moyen-Orient, ont estimé que les violences intra-musulmanes sont responsables de la mort de quelques 11 millions de musulmans depuis 1948, alors que seulement 35.000 (0,3%) sont décédés au cours des guerres arabes contre Israël.

Démographie Chiite

La violence intra-musulmane est enracinée à travers l’éducation à la haine, ainsi que l’attitude de l’Islam envers les apostats.

Selon le professeur Bernard Lewis, (autorité mondiale de la connaissance sur l’islam) , l’apostasie est un crime, et l’apostat est condamné à la fois dans ce monde et dans le prochain. Son crime est la trahison – la désertion et trahison de la communauté … Il est une branche morte devant être coupée « .

Le 2 Décembre 2010, un sondage (Pew) a montré que «la majorité des musulmans seraient favorables à la modification des lois en vigueur dans leur pays pour permettre la lapidation comme punition pour l’adultère, l’amputation d’une main pour le vol, et la mort pour ceux qui se convertissent à une autre religion que l’islam.

Par exemple, 76% des Pakistanais sont d’accord pour que les apostats soient tués, et 13% s’y opposent. Dans un pays d’une population de 172 800 000 (dont 96% sont musulmans), cela donne plus de 126 millions de personnes. Cela n’est pas simplement un groupe marginal.

Les illusions du « printemps arabe », la «religion de paix», la Coalition arabe, et la coexistence pacifique vont rapidement se dissiper. 2012 pourrait se détériorer et être l’une des années les plus instables que jamais dans les affrontements intra-musulmans, et ce complètement indépendant du conflit israélo-arabe et la question palestinienne.

http://www.israel-flash.com/2012/01/islam-la-guerre-de-linterieur/#axzz1kbSlpklM

zaterdag 21 januari 2012

Bolkestein: 'De EU moet zich niet afkeren van Israël'

Een goed artikel van Frits Bolkestein in de Volkskrant van afgelopen woensdag. Het volgende is typerend voor de strategie van het Palestijnse 'verzet' en is door Hamas ook verschillende keren openlijk toegegeven.

Vele jaren geleden bezocht ik een vluchtelingenkamp van Palestijnen in de Libanon. Midden tussen die vluchtelingen stond een luchtafweergeschut. Op mijn vraag of men niet bevreesd was voor veel burgerslachtoffers ingeval van een Israëlische aanval op dat geschut, antwoordde mijn begeleider ontkennend. 'Burgerslachtoffers vormen een aanklacht tegen Israël die het Westen zal beïnvloeden.'
De manier waarop de Palestijnen door de andere Arabieren, hun broeders, worden bejegend is ten hemel schreiend. 

Ik moet hierbij aan Duitsland denken. Na de Tweede Wereldoorlog zijn 12 miljoen Duitsers van het Oosten naar het Westen gevlucht. Die zijn opgevangen en geïntegreerd. In het Midden-Oosten hebben wij het niet over 12 miljoen Palestijnen maar over een tiende van dat aantal. Waarom zijn zij niet in de Arabische landen opgevangen en geïntegreerd? Omdat zij dan geen politiek wapen meer vormen dat tegen Israël kan worden gebruikt en omdat de Arabische landen de Palestijnen niet zien staan.

Ik zou daaraan toe willen voegen: en waarom maken zogenaamde sympathisanten van de Palestijnen zich nooit kwaad over onderdrukking van Palestijnen in bijvoorbeeld Libanon of Syrië? 'Het werkelijke probleem ligt bij Israel', is altijd de smoes, maar wanneer vluchtelingen in Nederland niet goed worden behandeld of teruggestuurd maken we ons daar toch ook terecht boos om, en zeggen niet: het werkelijke probleem ligt bij Iran/Irak/Congo/Soedan/Somalië? En dan is er nog een gigantisch verschil met de Palestijnen, die in een door henzelf begonnen oorlog om verschillende redenen zijn gevlucht en duidelijk niet als minderheid vreedzaam in een Joodse staat willen leven, maar deze staat omvormen en de situatie van voor 1948 herstellen.  

Het laatste punt betreft het beleid van de Israëlische regering. Iedere uitbreiding van de nederzettingen op de Westoever verergert het probleem. Daar zal een redelijke oplossing voor moeten worden gevonden. De regering van Netanyahu maakt niet de indruk daar haast mee te maken. Dat is de buitenwereld niet ontgaan.

Dat kun je wel zeggen. Niet iedere uitbreiding verergert het probleem perse, in bijvoorbeeld wijken van Jeruzalem die dichtbij de groene lijn liggen en ook in diverse vredesplannen bij Israel zouden blijven, kan bouwen minder kwaad dan in geisoleerde nederzettingen diep op de Westbank. De redelijke oplossing bestaat eruit dat Israel en de Palestijnen afspreken waar de grenzen komen te liggen en dus waar Israel nog kan bouwen en waar niet. Dat Israel niet op voorhand alle bouw over de groene lijn wil stoppen, kan ik wel begrijpen, want daarmee zegt men de claim op het land ook bij voorbaat op. En voor Israel is zeker Oost Jeruzalem geen 'bezet Palestijns gebied'. Voor 1948 woonden in wat nu 'Arabisch Oost Jeruzalem' heet Joden, en een wijk als Sheikh Jarrah was grotendeels Joods. Ook in de oude stad woonden duizenden Joden. De Joodse begraafplaats en tientallen synagogen liggen in 'bezet Arabisch Jeruzalem' en getuigen van de rijke Joodse geschiedenis daar. Om tot bovengenoemde afspraken te komen moet er onderhandeld worden. En dat weigert Abbas steeds omdat hij op voorhand allerhande Israelische concessies wil binnenhalen zonder uiteraard zelf iets in ruil te bieden. 

RP

-----------

Bolkestein: 'De EU moet zich niet afkeren van Israël'

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3125902/2012/01/18/Bolkestein-De-EU-moet-zich-niet-afkeren-van-Israel.dhtml 

OPINIE - Frits Bolkestein − 18/01/12, 06:00 

In plaats van Israël voortdurend te kritiseren doet de EU er beter aan de Palestijnen te bewegen tot serieuze vredesbesprekingen. Dat stelt Frits Bolkestein. 

Waarom wordt er vanuit Europa zoveel kritiek op Israël uitgeoefend? Waarom keert Europa zich van Israël af? Daarvoor zijn algemene en bijzondere oorzaken. Om te beginnen de algemene.

Ten eerste de macht van het getal. Er zijn op deze wereld 100 moslims voor elke Israëliër. Van dat grote aantal gaat invloed uit. Daar gaat men niet zo maar aan voorbij. Als slechts 6 miljoen moslims tegenover even zo veel Israëliërs zouden staan, zou er anders worden geoordeeld.

Een tweede algemeen punt is de dekolonisatie. Zeker, de Balfour-verklaring uit 1917 die een joods nationaal tehuis in het vooruitzicht stelde, kan niet worden weggepoetst. Noch de verzekering uit 1922 dat joden in geheel Palestina - dat wilde toen zeggen Israël en de Westoever - het recht van close settlement zouden hebben. Dat was onderdeel van het Engelse mandaatverdrag. Maar het stichten van de staat Israël en de dekolonisatie verliepen parallel. Israëliërs werden als kolonisten gezien, de genoemde verklaringen ten spijt.

Ten derde het anti-amerikanisme. Dat bestaat uit naijver, vooral aan Franse kant, geheel ongerechtvaardigde culturele hoogmoed en de onwil dankbaarheid te tonen voor de bevrijding van 1945. Dit doet denken aan de ene man die tegen de andere zegt: 'Waarom ben je boos op mij? Ik heb toch nooit iets voor je gedaan?'

Dit anti-amerikanisme slaat terug op Israël, vooral gezien de tot nu toe onvoorwaardelijke steun van de VS. Onlangs is in de VS een debat over de joodse lobby gevoerd. De stelling van Mearsheimer, die hierover is begonnen, is dat de joodse lobby er de oorzaak van is dat de VS inzake het Midden-Oosten tegen het eigen belang in handelt. Daartegenover staat de mening van Stanley Fischer, gouverneur van Israëls centrale bank, die zei dat de VS een groot aantal lobbies herbergde: van boeren, van scheepsbouwers en inderdaad van joden. Wat was daar mis mee?

Ten vierde de olie. De Arabieren hebben olie, de Israëliërs niet. De Arabieren kunnen het boycotwapen gebruiken en hebben dat ook gedaan, onder andere in 1973 tegen Nederland. Dankzij de oliemultinationals heeft dit ons niet gedeerd.

Omslagpunt
Ik kom nu bij de bijzondere oorzaken. Ik vermoed dat de belangrijkste daarvan Israëls spectaculaire overwinning van 1967 is. Die markeerde een omslagpunt in de manier waarop naar Israël werd gekeken, vooral door zich progressief noemende kringen. Had men daar voordien vooral sympathie en bewondering voor het egalitaire land der Kibboetsim, door 1967 ruilden David en Goliath van plaats. Het bracht De Gaulle er toe te spreken over 'dit volk, dat zeker is van zichzelf en wil overheersen'. De zaak van de Palestijnen kreeg daarna meer aandacht. Het bezit van de Westoever - Jeruzalem daargelaten - vormt nu het hart van het probleem dat Israël en de Palestijnen gescheiden houdt. In die zin kun je 1967 een Pyrrusoverwinning noemen.

Hiermee hangt de verandering samen die de Verenigde Naties heeft ondergaan. De VN zijn door het Westen na de Tweede Wereldoorlog opgericht om de vrede te verzekeren. Door de dekolonisatie en andere wijzen van staatsvorming zijn er steeds meer leden bijgekomen en vormde zich een automatische meerderheid die zich vooral richtte tegen de VS en Israël. De VN werd a dangerous place, in de woorden van de Amerikaanse vertegenwoordiger Moynihan daar.
Het is een voorbeeld hoe het westerse idealisme is geëxporteerd en door andere culturen tegen datzelfde Westen wordt gebruikt.
Ik wil nog twee punten toevoegen aan de redenen dat Europa zich van Israël heeft afgewend. Het eerste betreft de verhouding tussen Israël en de Palestijnen, het tweede het beleid van de Israëlische regering.

Burgerslachtoffers
Vele jaren geleden bezocht ik een vluchtelingenkamp van Palestijnen in de Libanon. Midden tussen die vluchtelingen stond een luchtafweergeschut. Op mijn vraag of men niet bevreesd was voor veel burgerslachtoffers ingeval van een Israëlische aanval op dat geschut, antwoordde mijn begeleider ontkennend. 'Burgerslachtoffers vormen een aanklacht tegen Israël die het Westen zal beïnvloeden.'
De manier waarop de Palestijnen door de andere Arabieren, hun broeders, worden bejegend is ten hemel schreiend. 

Ik moet hierbij aan Duitsland denken. Na de Tweede Wereldoorlog zijn 12 miljoen Duitsers van het Oosten naar het Westen gevlucht. Die zijn opgevangen en geïntegreerd. In het Midden-Oosten hebben wij het niet over 12 miljoen Palestijnen maar over een tiende van dat aantal. Waarom zijn zij niet in de Arabische landen opgevangen en geïntegreerd? Omdat zij dan geen politiek wapen meer vormen dat tegen Israël kan worden gebruikt en omdat de Arabische landen de Palestijnen niet zien staan.

Het laatste punt betreft het beleid van de Israëlische regering. Iedere uitbreiding van de nederzettingen op de Westoever verergert het probleem. Daar zal een redelijke oplossing voor moeten worden gevonden. De regering van Netanyahu maakt niet de indruk daar haast mee te maken. Dat is de buitenwereld niet ontgaan.

Voorstel
Hoe nu verder? Op 16 september 2008 deed premier Olmert van Israël het volgende voorstel aan Abbas, minister-president van de Palestijnse Autoriteit. Ten eerste een oplossing voor het probleem van de West-oever op basis van de grenzen van 1967 met een uitruil van gebieden: Israël zou 7 procent van de Westoever krijgen, de Palestijnen compenserende delen van het huidige Israël plus een veilige weg op palen om de Westoever met Gaza te verbinden. 
Ten tweede wederzijdse erkenning als staat. Ten derde Jeruzalem als hoofdstad van beide staten. De heilige plekken in Jeruzalem zouden worden beheerd door 5 staten: Saudi-Arabië, Jordanië, Palestina, Israël en de VS. Wat betreft de terugkeer van Palestijnen naar Israël bood Olmert de immigratie van 5.000 Palestijnen over 5 jaar aan en financiële compensatie voor de rest.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice kon haar oren niet geloven. Was de Israëlische leider werkelijk bereid bijna de hele Westoever op te geven, Jeruzalem met de Palestijnen te delen en de heilige plaatsen onder internationaal toezicht te plaatsen? De Palestijnen hebben dit voorstel van Olmert als niet serieus van de hand gewezen. Abba Eban heeft gezegd: The Palestinians never miss an opportunity to miss an opportunity.

Een groep van 26 voormalige Europese leiders, waaronder Dries van Agt en Hans van den Broek, hebben een brief op poten aan de EU en de leiders van de Europese lidstaten gestuurd waarin zij op hardere sancties tegen Israël aandringen. Zij hadden er beter aan gedaan om er bij de Palestijnse Autoriteit op aan te dringen in te gaan op de voorstellen van Ehud Olmert.

^{Frits Bolkestein is oud-Europees Commissaris.}

Nanterre - Deux têtes de cochon découvertes sur le chantier d'une mosquée

http://www.lepoint.fr/societe/nanterre-deux-tetes-de-cochon-decouvertes-sur-le-chantier-d-une-mosquee-20-01-2012-1421763_23.php

Le maire de Nanterre (Gauche citoyenne) Patrick Jarry a exprimé vendredi dans un communiqué "son émotion à la suite de l'acte malveillant et provocateur qui a visé le chantier de construction de la future mosquée". "Ceux qui ont commis cet acte raciste doivent être recherchés et sanctionnés", ... Le président de l'association Irchad ("Orientation" en arabe), Rachid Abdouni, chargé de gérer la future mosquée, a qualifié cet acte d'"odieux". "Mais cela ne nous empêchera pas de continuer à prôner un message de tolérance pour que chacun puisse exercer son culte librement et sans haine", a-t-il ajouté dans un communiqué.

Comme le vocabulaire et les définitions changent... Lorsqu'on confond race et religion, il n'y a pas de quoi être fier. Mais lorsqu'on considère que déposer une tête de cochon quelque part devient une "injure publique à caractère religieux", on frôle les limites du loufoque ou de l'absurde. Devant la porte d'une maison ou d'une église, on pourrait admettre qu'il s'agisse d'une injure. Quant au caractère religieux de la chose, franchement il faudra expliquer, surtout devant (ou dans) un chantier, quel qu'il soit. Le ridicule ne tue plus, et l'objectivité se perd. Je crois surtout que le niveau intellectuel de notre société est en chute libre pour dire ce genre de bêtises et homologuer de telles superstitions. Pire, c'est une soumission intellectuelle face à une religion rétrograde et elle-même intolérante.

Durant les 33 dernières années, le régime de la République Islamique a violé toutes les normes internationales. A-t-on jamais entendu des protestations ou vu des résolutions contre l'Iran à l'ONU qui est toujours si prompte à condamner Israël ?

La  prise d’assaut de l’ambassade américaine avec prise d’otages américains, exécutions de masse, assassinats de groupes d’opposition iraniens, attentats contre des synagogues et des ambassades, financement de groupes terroristes, participation aux attentats du 11 Septembre, complot visant à assassiner un diplomate étranger, arrestations, torture, viol , exécution de manifestants pacifiques, poursuite du programme d’armes de destruction massive,… les mollahs continuent leurs activités criminelles.

Ce régime a perdu toute sa légitimité et est sur le point de s’effondrer.

Il voit la guerre comme la seule option pour consolider son pouvoir et continuer son règne criminel. Le chômage et l’inflation sont tous les deux à deux chiffres. La corruption de l’échelon supérieur, l’assignation à résidence de groupes réformistes, le meurtre du fils de Mohsen Rezaie, l’arrestation et la condamnation de la fille de Rafsandjani, les élections frauduleuses, la dévaluation rapide de la monnaie iranienne, la crise Syrienne, une guerre par procuration avec l’Arabie Saoudite,.. laissent le régime sans options, au bord d’une guerre désastreuse.

En réalité, ce sont les mollahs iraniens qui veulent la guerre.

La rhétorique belliqueuse de l’Iran ces derniers jours pose la question de savoir si les Gardiens de la Révolution pourraient fermer le détroit d’Ormuz. Comme beaucoup d’analystes l’ont noté, la réponse est «oui» – mais seulement pour une courte période. Les iraniens sont également bien connus pour leurs bluffs, également pour plaire à leur chef suprême et prouver leur loyauté surtout actuellement dans l’atmosphère de suspicion et de méfiance qui règne en Iran.

L’Iran cherche-t-il à fermer le détroit d’Ormuz ? La réponse à cette question est «non» – même de tenter une fermeture aurait des conséquences dévastatrices stratégiques pour l’Iran.

Il est certain que  l’Iran a la capacité navale de fermer le détroit et étouffer temporairement le flux de pétrole. Mais cela aurait des conséquences catastrophiques pour le régime, sachant que l’Iran tire 80% de ses revenus provenant du pétrole, une fermeture du détroit serait autodestructrice.

Sans l’essence importée l’économie iranienne serait paralysée. En effet l’Iran a plus à perdre qu’à gagner en fermant le détroit.

http://www.israel-flash.com/2012/01/detroit-dormuz-dans-un-contexte-plus-large-%E2%80%A6/#axzz1jwMqvH2Y